اي عشق! روشناي اتاق مرا نگير
چشم مرا بگير و چراغ مرا نگير
اين دست ها به گرمي دست تو دلخوشند
شب هاي برف و باد، اجاق مرا نگير
وقتي غمم تو هستي از هر غريبه اي
حال مرا نپرس و سراغ مرا نگير
بگذار برگ برگ بيفتم به دامنت
پاييز من! طراوت باغ مرا نگير
يک شب به خانه اش برسان و خلاص کن
پايان قصه، حال کلاغ مرا نگير
من با خيال گوشه ي چشم تو شاعرم
دنياي دنج کنج اتاق مرا نگير.!
شعر از اصغر معاذي
شلّاق موج است این که آمد سهم ساحل شد
مرا ,نگير ,تو ,اتاق ,برگ , ,مرا نگير ,اتاق مرا ,عشق روشناي , اي ,روشناي اتاق
درباره این سایت